NC_Chapter_19

Chapter 19 :: JUST ONE DAY (NC)

            “พี่จะไม่ทำให้นิวรู้สึกแบบนั้นอีก... พี่สัญญา...”

            ว่าจบ ริมฝีปากร้อนๆก็ประกบเข้าหาผม พร้อมกับโถมร่างกายขึ้นทับ แผ่นหลังผมแนบสนิทไปกับโซฟา ร่างสูงตามประกบไม่ห่าง มือหนาค่อยๆลูบไล้เอวคอด ก่อนจะสอดมือเข้าไปภายใต้เสื้อ เพื่อสัมผัสผิวกาย

            ลมหายใจเริ่มขาดห้วง กลิ่นแอลกอฮอล์คละคลุ้งไปหมดจนมึน มือผมจับไหล่เขาแน่ พี่เอกค่อยๆผละริมฝีปากออก เลื่อนลงมา ลมหายใจร้อนๆรดอยู่ที่ซอกคอ เขาจับแขนข้างนึงของผมยกขึ้น แล้วเลิกเสื้อมาจนถึงคอ แล้วพรมจูบลงทั่วแผ่นอก ความร้อนจากริมฝีปากที่ประทับลงมา ทำให้ร่างกายเสียววูบไปหมด

            “อึ่ก...อื้อ...”

            พี่เอกทำขบเม้ม ทำรอยไปทั่วแผ่นอก ไล่ต่ำลงมาเรื่อยๆ หน้าท้องท้องผมเกร็งแน่น หอบหายใจหนัก มือหนาเลื่อนต่ำลงมาจนถึงสะโพก บีบเค้นไปพลางขณะที่ริมฝีปากก็พรมจูบอยู่ ผมทำอะไรไม่ได้นอกจากนอนหอบหายใจ มือกำเสื้อตัวเอง

            กางเกงที่สวมอยู่ ถูกปลดออก แล้วรูดรั้งลงมาให้พ้นจากเขา พี่เอกลุกขึ้นนั่งแล้วถอดเสื้อตัวเอง เขวี้ยงทิ้งลงกับพื้น ก่อนจะกลับมาจูบผมอีกครั้ง คราวนี้ทั้งดูดดื่มและดุดัน จนผมมัวเมาไปกับรสขมปร่าที่สัมผัสได้จากลิ้นของเขาที่เกี่ยวกระหวัดไปมาไม่หยุด จนเกิดเสียงจูบดังก้องไปทั่ว

            ร่างกายผมไม่เหลือกางเกงติดตัวแล้ว มีเพียงเสื้อเชิ้ตที่ยังติดตัวอยู่ ถึงจะใส่อยู่ก็เหมือนไม่ใส่ กระดุมถูกปลดออกจนผม ติดกองอยู่ที่แขนเท่านั้น

            “อ๊ะ”

            พี่เอกรวบเอวผม ยกตัวให้ผมนั่งอยู่ด้านบนเขา แล้วให้แขนสองข้างคล้องคอเขาไว้ ใบหน้าของเขาอยู่ตรงระดับไหล่ผมพอดี เขาหลับตาแล้วพรมจูบลงบนลาดไหล่เนียน มือก็ลูบไล้ไปทั่ว หน้าอก บั้นเอว และสะโพก ต่ำลงมาเรื่อยๆ ผมได้แต่ซบหน้าลงบนไหล่แกร่ง ร่างกายร้อนวูบวาบไปหมด ทั้งๆที่แอร์กดเปิดอยู่

          บ๊อก บ๊อก บ๊อก

          เสียงเห่าของไอ้เต้าหู้ทำเอาเราทั้งคู่ชะงัก ผมหันไปมองด้านหลัง มันนั่งจ๋องแลบลิ้นจ้องเราสองคนตาใสแป๋ว หางก็สะบัดไปมาจนกระแทกกับพื้นดังพั่บๆ

            “เอ่อ..คือ....เหวอ!!”

            พรึ่บ

          พี่เอกลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ตอนแรกผมนึกว่าจะตกลงมา แขนสองข้างเลยเกี่ยวคอเขาอัตโนมัติ แต่เขาอุ้มผมไว้ แล้วพาเดินเข้าไปในห้องนอน ก่อนจะปล่อยผมทิ้ง ลงบนที่นอน…

           กริ๊ก

          แล้วล็อคห้อง....

            เสียงไอ้เต้าหู้ยังดังอยู่นอกห้อง และเดินวนเวียนอยู่หน้าประตู แต่พี่เอกก็ไม่สนใจ เดินขึ้นมาบนเตียงแล้วขึ้นคร่อมทับตัวผมทันที

            “ละ..แล้วไอ้หู้...”

            “ช่างมัน”

            “อื้อออ..”

            เขาไม่ให้ผมถามต่อ แล้วจูบปิดปาดทันที ระหว่างที่จูบ พี่เอกก็แทรกตัวมาอยู่ระหว่างกลาง ขาสองข้างพาดอยู่บนต้นขาหนา มือข้างหนึ่งก็จับใบหน้าให้เอียงได้องศาจูบ ส่วนอีกมือเขาก็กำลังควานหาอะไรอยู่ก็ไม่รู้ ผมมองไม่ค่อยเห็นเท่าไหร่ เพราะเขาไม่ได้เปิดไฟในห้อง

            เขาผละจูบ แล้วลุกนั่ง ไม่รุ้ว่าเขากำลังทำอะไร แสงในห้องสลัวมาก พี่เอกยกสะโพก ให้ส่วนล่างของผมแน่บชิดกับเขายิ่งกว่าเดิม ขาสองข้างตั้งชันอย่างน่าอาย เหมือนสัมผัสได้ถึงอะไรนิ้วเย็นๆที่เคลือบอะไรเหนียวๆสักอย่าง ป้ายวนอยู่ใกล้ๆช่องทางด้านหลัง

            “อ๊ะ...อึ่ก...อื้ม...”

            ทันทีที่นิ้วยาวค่อยๆดันเข้ามา ทำให้รู้ได้ทันทีว่าสิ่งที่เขาทามันคืออะไร มือสองข้างผมจิกทึ้งผ้าปูที่นอนแน่น สะบัดหน้าไปมากับความเสียวที่เพิ่มขึ้นเรื่อยตามจำนวนนิ้วจนครบสาม มืออีกข้างก็ช่วยปรนเปรอส่วนกลางกายที่ตื่นตัวขึ้นมาเต็มที่ให้ด้วย จนไม่รู้ว่าจะสนใจส่วนไหนก่อนดี ได้แต่กัดปากแน่น

          จุ๊บ....จุ๊บ...จุ๊บ

          เสียงจูบดังขึ้นทุกครั้งเมื่อเข้าแต้มรอยเพิ่มไว้ตรงหน้าอก มันเจ็บจี๊ดนึงแล้วเขาก็ผละออก ใช้ปลายลิ้นไล่เลียยอดอกแถทน ความรู้สึกถาโถมเข้ามาพร้อมกันทั้งสามทางจนตั้งรับไม่ถูก สุดท้าย ผมก็เสร็จออกมาก่อนที่ควร น้ำสีขุ่นไหลออกมาเต็มอุ้งมือเขา

            ผมนอนหอบหายใจอย่างหนัก ขอบคุณที่ภายในห้องมันไม่สว่าง ไม่งั้นเขาต้องเห็นแน่ๆว่าตอนนี้ใบหน้าผมแดงก่ำขนาดไหน ในหัวขาวโพลนทันทีที่ปลดปล่อยออกมา รู้ตัวอีกที ผมก็โดนเขาดึงให้ลุกขึ้นมาคร่อมอยู่บนหน้าตักเขาซะแล้ว ตอนแรกก็ยังงงๆที่จู่ๆเขาให้ผมขึ้นมานั่งบนตก แต่พอสัมผัสถึงอะไรบางอย่างที่มันดุนดันอย่างข้างล่างก็พอจะเข้าใจทันที

            “เอ่อ...ผม...”

            พออยู่ในที่มืดนาน สายตาก็เริ่มชิน เห็นใบหน้าพี่เอกชัดขึ้น ถึงจะอย่างงั้นก็เถอะ ผมก็ไม่อยากทำท่าน่าอายแบบนี้เท่าไหร่ แค่ปกติยังพอหลบสายตาได้ แต่นั่งจ้องหน้าแบบนี้ ไม่ไหวแน่ๆ ไม่ทำแล้วได้ไหม และเหมือนเขาจะรู้ว่าผมจะพูดว่าอะไร เลยจูบปากผมอย่างรวดเร็วพร้อมส่งสายตาที่จ้องมองมาเหมือนจะอ้อนขอ

            “นะ”

            แค่นั้นก็ทำเอาใจผมอ่อนยวบ ปฏิเสธไม่ลงอีกแล้ว...

            ได้แต่มองหน้าเขาเลิ่กลั่ก ไม่รู้จะทำยังไงดี ยิ่งขยับมาก ไอ้ส่วนใหญ่โตที่อยู่ด้านล่างก็เหมือนจะตื่นตัวขึ้นเรื่อยๆ พี่เอกเลยจับสะโพกผม

            “ค่อยๆยกสะโพกขึ้น แล้วกดตัวลงมาช้าๆ”

            ผมทำตามที่เขาบอก ส่วนหัวสัมผัสเข้าที่ช่องทางด้านหลัง ก่อนจะผลุบเข้าไป ร่างกายตอดรัดอัตโนมัติ จนเผลอจิกเล็บลงบนไหล่หนาเป็นรอย

            ไม่ชิน บอกแล้วไง ยังไงมันก็ไม่ชินอยู่ดี เวลาต้องมีอะไรกับเขาแบบนี้

            ฟุ่บ

          “อื๊ออออ!!”

            พี่เอกกดเอวผมลง จนแก่นกายดันเข้ามาทีเดียวจนสุดโดยไม่ทันตั้งตัว ความใหญ่โตของมันทำเอาผมจุกจนน้ำตาซึม

            ถึงจะเจ็บ แต่มันก็มีความรู้สึกอื่นๆปะปนเข้ามาด้วย

            “ค่อยๆขยับ ช้าๆ”

            ผมแช่กายไว้อย่างนั้นสักพัก ค่อยๆให้ร่างกายปรับตัวช้าๆ พี่เอกจับให้มือผมเกาะไหล่เขาไว้ น้ำเสียงทุ้มต่ำและกลิ่นแอลกอฮอล์ทำให้ผมเริ่มเมาไปกับเขาด้วย และทำตามที่เขาบอก โดยค่อยๆยกสะโพกขึ้นช้า ท่อนเนื้อขนาดใหญ่ที่อยู่ในตัวครูดไปกับผนังอ่อนนุ่มด้านใน ความเสียวแล่นปลาบไปทั่วทั้งตัว

            “อ๊ะ...อะ...อึ่ก...อะ..อ๊ะ...อ๊ะ..”

            พี่เอกค่อยๆขยับช้าๆ เด้งสวนขึ้นมา ยิ่งอยู่ในท่านี้ยิ่งทำให้ถูกสอดใส่ลึกยิ่งกว่าปกติ มือหนาบีบเค้นสะโพกอย่างมันมือและช่วยขยับให้ด้วยจังหวะเนิบๆแบบช้าๆ พอเริ่มรู้จังหวะก็ปล่อยให้ขยับเอง หน้าผมซุกลงกับไหล่กว้าง ไม่กล้าแม้แต่จะสบตากับเขาเลยสักนิด เสียงหอบหายใจ คราวฮื่ออยู่ในลำคออย่างพึงพอใจ จมูกโด่งกดลงบนซอกคอ

          เสียงเนื้อกระทบกันดังไปทั่วห้อง ผมหอบหายใจหนักยิ่งกว่าเก่า คละไปกลับเสียงคราง ถึงจะพยายามกลั้นเสียงไว้ แต่ก็เผลอหลุดครางออกมาหลายครั้ง หยาดเหงื่อผุดขึ้นเต็มใบหน้า อุณหภูมิภายในห้องร้อนยิ่งกว่าเตาอบ แรงผมค่อยๆหมดลงเรื่อยๆ  

          ฟุ่บ

“อื้อ....อึ่ก.....อือ...อ...พี่..พี่เอก..”

            พี่เอกอุ้มผมขึ้นมา ส่วนที่เชื่อมกันอยู่หลุดออกจากกัน เขาผลักผมให้นอนหงายลงบนเตียง และสอดกายเข้ามาใหม่ทันทีแบบไม่ทันตั้งตัว แล้วเริ่มขยับกายอีกครั้งแบบไม่ทันตั้งตัว ผมครางเรียงชื่อเขาเสียงหลง

            “นิว...”

            เขาหยุด เสียงแหบพร่าที่ส่งเสียงเรียกชื่อผม ทำใจผมเต้นระรัว มือหนาจับใบหน้าผมให้มองหน้าเขาท่ามกลางความมืด

            สายตาเขากำลังจ้องมองมาที่ผมอยู่

            ก่อนจะค่อยๆโน้มตัวลงมาจูบผม

            ผมหลับตา อ้าปากรับเรียวลิ้นที่สอดเข้ามาเกี่ยวกระหวัดกัน มือสองข้างโอบรอบคอเขา พี่เอกจับขาผมแนบกับสะโพกสอบ แล้วหยุดกายลงมาอย่างรวดเร็ว ความรู้สึกพุ่งขึ้นจนถึงจุดสูงสุดอีกครั้ง และปลดปล่อยออกมาจนเลอะเต็มหน้าท้องผมและเขา

            พี่เอกกระแทกกายเข้ามาอีกสองสามครั้งแล้วปลดปล่อยออกมาตามๆกัน ของเหลวอุ่นๆถูกปล่อยจนทะลักออกมา ช่องทางด้านหลังตอดรัดระรัว เขาถอนกายออกมาพร้อมกับสิ่งที่อยู่ข้างในก็ไหลออกมาจนหยดลงบนที่นอน

กลับไปอ่าน + คอมเม้นต่อได้ที่ >> http://writer.dek-d.com/noosom503/writer/viewlongc.php?id=1411172&chapter=20

NC_Chapter_14

Chapter 14 :: NOBODY KNOWS (NC)

ในหัวผมตอนนี้ขาวโพลนไปหมด ผมยอมให้เขาจูบ ไม่สิ ผมเป็นคนเรียกร้องเองล่ะ เรียกร้องเพียงเพราะเหตุผลงี่เง่า

มันเหมือนมีเสียงดังขึ้นมาในหัว กระซิบอยู่ข้างๆหู ว่า ‘ลองไม่ต้องเป็นตัวเองดูสิ ทำอะไรก็ได้ที่อยากทำ อะไรจะเกิดก็ให้มันเกิด ไม่มีใครมาบังคับตัวเราได้หรอก ลืมเรื่องความรับผิดชอบทั้งหมดนั่นไปซะ’ มันเลยทำให้ผมกล่าวคำนั้นออกไป คำว่า จูบผมอีกครั้งได้ไหม เป็นเหมือนเรียกร้องจากลึกๆภายในใจ

ผมเหนื่อยเป็น ท้อเป็น และอยากให้ใครสักคนเข้าใจความรู้สึกนี้ และคนที่ทำให้ผมรู้สึกแบบนั้นได้ก็คือพี่เอก

เขาจูบผม ในขณะที่มือก็ลากขึ้นมาจากช่วงบั้นเอว หน้าท้อง และล้วงเข้ามาในเสื้อ สัมผัสกับยอดอก จนผมสะดุ้งเฮือก ปลายนิ้วเกลี่ยเบาๆ แต่ทำเอาเสียววูบไปทั่วบริเวณท้อง เขาเลิกเสื้อยืดย้วย        ของผมขึ้นมาก่อนถึงอก ผละจูบออก ลมหายใจร้อนๆรดรินอยู่ที่ซอกคอแล้วเคลื่อนลงมาจนถึงแผ่นอกบาง

“อึก...อื๊ออ....”

ผมตั้งตัวไม่ทันเมื่อเขาใช้ปลายลิ้นตวัดเลียยอดอกเบาๆ มันรู้สึก...แปลกๆ

เคยมีอะไรกับเขามาก่อนก็จริง แต่ก่อนหน้านั้นมันไม่เหมือนกัน ผมแทบไม่ได้จดจำเรื่องราวเหล่านั้นเลย ครั้งนั้นมันเกิดจากการบังคับ และเต็มไปด้วยความรู้สึกแย่ๆ เลยไม่รู้ว่าโดนสัมผัสแค่ยอดอก มันทำให้เกิดความรู้สึกแบบนี้ด้วย

“อื๊ออ...อ๊ะ..”

เพื่อกลั้นเสียงน่าอายแบบนี้ เลยต้องงับชายเสื้อเอาไว้เพื่อกลั้นเสียง มือสองข้างเปลี่ยนมาจับเสื้อตัวเองแน่น จะผลักเขาออกก็ไม่กล้า ฝ่ามือหนาลูบไล้ไปทั่ว ค่อยๆเลื่อนต่ำลงจนถึงขอบกางเกง และค่อยๆดึงมันลงอย่างหมิ่นเหม่ ในใจผมคิดว่ามันเกินกว่าที่คิดไว้แล้ว มันไม่ควรเกินเลยไปกว่านี้

รู้ ว่ามันไม่ควร มันไม่ควรจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ผมควรหยุด ผลักเขาออกไป แล้วให้มันจบแค่นี้ มันควรแค่ที่จูบแท้ๆ แต่ร่างกายมันไม่ฟังเอาเสียเลย

กางเกงบอลขาสั้นถูกดึงลงต่ำจนสุดข้อขา ขอบคุณที่ภายในห้องมืดพอที่จะทำให้เขาไม่เห็นสีหน้าและร่างกายผมตอนนี้ ว่ามันน่าอายขนาดไหน 

ริมฝีปากร้อนค่อยๆไล้ต่ำลงเรื่อยๆ ลมหายใจผมเริ่มติดขัด เขาขบเม้นบนหน้าอกผม มันเจ็บนิดหน่อย แต่ก็ไม่เท่าไหร่ ฝ่ามือหนาข้างหนึ่งลูบต่ำลงมาจับต้นขาผม และค่อยๆจับมันแยกออกจากกัน ร่างกายผมเกร็งไปหมด แทบไม่กล้าแม้แต่ให้ใจ ความคิดในหัวตีกันมั่วไปหมด

พอผมเผลอ เขาก็จับขาผมอ้าออกได้สำเร็จ และแทรกตัวลงมาอยู่ระหว่างกลาง ทำให้ไม่สามารถหุบขาเข้าหากันได้ ทำได้เพียงแต่หนีบขาเข้ากับสะโพกสอบนั่น

!!!

“อื๊ออ..พ...พี่เอก..อย่า..อื้มมม”

จะบอกว่าอย่าจับแต่เหมือนจะไม่ทัน พี่เอกคว้าหมับเข้ากับส่วนกลางของร่างกาย ผมเอื้อมจะไปปัดมือออกแต่เขากลับรวบมือสองข้างผมให้กอดคอเขาแทนและประกบจูบลงมา มือหนาลูบไล้ส่วนนั้น ก่อนเข้าใช้อุ้งมือจับเข้าเต็มมือ แล้วรูดขึ้นลงช้าๆ

แขนสองข้างผมกอดคอเขาแน่น ความเสียวแล่นปราบไปทั่วร่างกาย จะร้องออกมาก็ถูกอุดปากด้วยจูบอันช่ำชองของเขา โดยที่แก่นกายยังคงถูกฝ่ามือหนาครอบครอง ด้วยความที่ไม่ค่อยได้ช่วยตัวเองบ่อย เพียงแค่รูดไม่นานนัก น้ำสีขาวขุ่นก็ถูกปล่อยออกมาจนเลอะหน้าท้องแบนราบนั่น

“แฮ่ก...แฮ่ก..”

ผมหอบหายใจ แค่ปลดปล่อยออกมาแค่นี้ มันเหนื่อยขนาดนี้เลยหรอ

พี่เอกยกแขนสองข้างผมขึ้นแล้วดึงเสื้อผมออก ก่อนจะหยิบหมอนมารองที่สะโพกให้ ใจผมเต้นระรัวยิ่งกว่ากลองชุด และรู้ดีว่ามันกำลังจะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้ พี่เอกขยับกายเข้ามาใกล้ยิ่งกว่าเดิม จนส่วนใหญ่โตที่อยู่ใต้ร่มผ้านั่นดุนดันข้างหลังผม

ถึงจะยอมให้ทำขนาดนี้ แต่ใจหนึ่ง ผมก็ยังคงกลัว และฝังใจกับเหตุการณ์ก่อนหน้านี้อยู่ ถ้ามัวแต่กลัว มันก็จะก้าวข้ามผ่านอดีตนั่นไม่ได้สักที

จุ๊บ

“ไม่ต้องเกร็งนะ”

“อ๊ะ..อื๊ออ...อึ่ก..”

สัมผัสอุ่นๆแนบลงมาบนหน้าผาก และยังไม่ทันที่จะได้ตั้งตัว เขาก็ค่อยๆแทรกนิ้วเข้ามาภายในช่องทางคับแคบ โดยใช้ของเหลวที่ปลดปล่อยไปก่อนหน้านี้เป็นตัวช่วย

แรกๆมันก็เจ็บนิดหน่อย แต่เมื่อเทียบกับสองครั้งก่อนที่ผ่านมานี่คือ ครั้งนี้ถือว่าเบามา อีกทั้งพี่เอกยังอ่อนโยนกว่าด้วย ไม่สติหลุดแบบนั้น มันเลยไม่เจ็บสักเท่าไหร่ นิ้วยาวค่อยๆแทรกเข้ามาจนสุดความยาว และค่อยๆขยับช้าๆ ถึงจะไม่อยากยอมรับ แต่มันก็รู้สึกดี...

ผมหลับตาแน่น ไม่รู้ว่าเขาทำแบบนี้อยู่นานแค่ไหน แต่ความรู้สึกเจ็บมันค่อยๆหายไป เหลือแต่ความรู้สึกเสียววูบ จนเผลอครางออกมาตั้งหลายครั้ง ถึงจะพยายามกัดปากกลั้นเสียงแต่มันก็ยังเล็ดลอดออกมาอยู่ดี

ฟุ่บ

จู่ๆเขาก็ชักมือออก ความโล่งเข้ามาแทนที่ ผมเหลือบตาขึ้นมามอง แต่ยังไม่ทันตั้งตัว เขาสองข้างผมก็ถูกยกสูงขึ้น

!!!!!!!

“อ๊าาาา!!..จ...เจ็บ อื้อออ!!!”

มันเจ็บไม่ต่างจากสองครั้งนั้นเลยตอนที่เขาแทรกแก่นกายใหญ่โตเข้ามาในตัว ผมพยายามดันตัวออกแก็หนีไม่ทัน เขารวบสะโพกผมให้มันแนบชิดจนแก่นกายใหญ่เข้าไปจนสุด และจูบปิดปากเพื่อกลั้นเสียงร้องของผม จนน้ำใสไหลซึมที่หางตา

ไม่ไหว..ไม่ว่ายังไงก็ไม่ไหว ผมยังกลัวอยู่ดี

ฝ่ามือหนาค่อยๆลูบแผ่นหลังผม เหมือนกับพยายามปลอบประโลม มือผมจิกลงบนแผ่นหลังเขาแน่น พี่เอกแค่แช่กายไว้ ยังไม่ขยับ

“ไม่เป็นไร ไม่เจ็บนะ.. พี่สัญญา พี่จะทำเบาๆ”

เขาว่าแล้วปล่อยส่วนบนผมแนบไปกับเตียง แล้วใช้แขนช้อนข้อพับขาทั้งสองข้างผมไว้ ก่อนจะค่อยๆขยับสะโพกช้าๆ

“อ๊ะ..อะ..อ๊ะ..อึ่ก...อ๊า.....อึ่ก...อื้อ...”

ผมเม้มปากแน่น พยายามกลั้นเสียงครางหลายต่อหลายครั้ ง พี่เอกสาวกายเร็วขึ้น จนร่างผมเริ่มโยกคลอนไปตามแรง ความเสียวแล่นไปทั่วร่างกาย ได้แต่สะบัดหน้าไปมา ถ้าภายในห้องนี้สว่างอีกนิด เขาต้องเห็นแน่ๆว่าหน้าผมกำลังแดงก่ำขนาดไหน

!!!!

“อ๊ะ...อ่า...อะ..อะ..อึ่ก...อ๊า!!”

เหมือนแก่นกายใหญ่มันไปโดนจุดเร้าภายในเข้า เขาขยับกายกระแทกลงมาเน้นๆเมื่อรู้ว่าถ้าโดนตรงไหน ผมจะหลุดเสียงครางออกมาเหมือนพยายามกลั่นแกล้งกันอยู่ มือผมจิกลงบนที่นอน เสียงเนื้อกระทบกันดังไปทั่วห้อง

ห้องที่เคยเย็น ตอนนี้ร้อนระอุจนเหงื่อโทรมกาย ผมหอบหายใจหนักทุกครั้งที่พี่เอกแทรกกายลงมา เขาโน้มตัวลงมาขบเม้มบนหน้าอกผมจนเป็นรอย จากรอยตอนแรกที่มีอยู่แล้วก็เยอะยิ่งกว่าเดิม

มันรู้สึกมากเกิน มากเกินไป ผมรับไม่ทันแล้ว...

“อ๊ะ...อ๊า...อา...ฮื่อ...มะ...มัน...อึ่ก...อ๊า”

ยังไม่ทันพูดจบ ผมก็ปลดปล่อยมันออกมาอีกครั้ง พี่เอกยกขาสองข้างถูกยกขึ้นพาดบ่า แล้วกระแทกกายเข้ามาถี่เร็วจนผมได้แต่ร้องคราง สะบัดหน้าไปมา กลั้นเสียงไว้ไม่อยู่แล้ว จนในที่สุด ของเหลวอุ่นก็ทะลักเข้ามาจนเต็มช่องทางด้านหลังผม จนมันไหลออกมาเลอะเต็มโคนขาไปหมด

“แฮ่ก....แฮ่ก...”

เสียงหอบหนักทั้งคู่ จนไม่รู้ว่าเสียงใครกันแน่

ผมจำไม่ได้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้ รู้แค่ว่าเขาค่อยๆถอนแก่นกายออก น้ำสีขุ่นไหลออกมาจนเลอะบนที่นอน

และผมก็หลับไปทั้งอย่างนั้น แต่ก่อนจะหลับ ผมก็บอกตัวเองเอาไว้อย่างหนึ่ง

ไม่มีใครรู้ เรื่องในวันนี้จะต้องไม่มีใครรู้...

...

..

.

กลับไปอ่าน + คอมเม้นต่อได้ที่ >> http://writer.dek-d.com/noosom503/writer/viewlongc.php?id=1411172&chapter=15

NC_Chapter_5

Chapter 5 :: THE NIGHTMARE RETURN (NC)

            “ไม่! ไม่เอา ผมไม่เอา ปล่อย! ปล่อยผม!!”

            ผมพยายามดิ้นสุดฤทธิ์และตะโกนร้องอย่างเสยสติ แต่ไม่รู้พี่เอกไปคว้าเนคไทมาจากไหน แต่ที่รู้ๆ ผมต้องหนีไปให้ได้ ผมไม่ยอมให้เขาทำเรื่องอย่างว่ากับผมครั้งที่สองเด็ดขาด

แค่ครั้งเดียวก็ทำผมฝันร้ายมาจนถึงทุกวันนี้ ยังไม่พออีกหรือไง

แต่ด้วยแรงอันน้อยนิดของผม ไม่อาจจะสู้แรงของคนตัวสูง และร่างใหญ่กว่าผมได้ ยิ่งตอนนี้ถูกคร่อมไว้ทั้งตัวยิ่งทำให้ขยับไปไหนแทบไม่ได้ แรงผมยิ่งหมดเรื่อยๆ

“ปล่อยผมนะพี่เอก ผมไม่ได้ต้องการแบบ..”

ฟึ่บ

ผมกำลังพยายามขอร้องเขา แต่ร่างผมกลับถูกพลิกให้นอนคว่ำ แขนสองข้างถูกตรึงขึ้นเหนือหัว ยิ่งทำให้ขยับหนียากยิ่งกว่าเดิม หน้าถูกกดไว้กับหมอนจนผมได้แต่ครางอู้อี้ พอผมขัดขืนไม่ได้เขาก็ใช้เนคไทมามัดแขนของผมไว้อย่างแน่น ถึงจะพยายามดิ้นเท่าไหร่ก็ดิ้นไม่หลุด

“ต้องให้ใช้กำลังหรือไง ถึงจะยอม”

พรึ่บ

“แฮ่ก...แฮ่ก...”

ร่างผมถูกหงายขึ้นมาอีกครั้ง ผมเงยหน้ามองคนด้านบนด้วยสายตาหวาดกลัว

บอกผมที ว่านี่คือคนเดียวกับที่ผมรู้จัก

ทำไมตอนนี้ เขาถึงได้ดูน่ากลัวขนาดนี้

“ผมไม่ได้ต้องการแบบนี้...ผมไม่ได้ต้องการมัน...”

คำอ้อนวอนของผม แทบจะไร้ความหมาย พี่เอกแทบไม่ได้สนใจฟังที่ผมพูดเลยสักนิด แม้ว่าผมจะขอร้องยังไง เขาก็ยังคงทำมันต่อ มือหนาไล่ปลดกระดุมผมออกทุกเม็ด ทุกครั้งที่ฝ่ามือกร้านลากผ่านร่างกายยิ่งทำให้ผมรู้สึกเกลียดตัวเองยิ่งขึ้น 

“ทำไมต้องทำหน้าแบบนั้นด้วย ไม่ต้องห่วง ฉันให้เงินนายคุ้มแน่”

ถึงจะอยากได้เงินขนาดไหน ยังไงผมไม่มีวันยอมเอาร่างกายเข้าแลกเด็ดขาด ผมอยากจะพูดคำนี้ใส่เขา อยากตะโกนใส่หน้าเขาดังๆ แต่สิ่งที่ทำได้ตอนนี้คือพยายามผลักร่างเขาออกด้วยใบหน้าที่อาบไปด้วยน้ำตา ผมกลัวจริงๆนะ แต่มันพูดไม่ออก แม้แต่จะส่งเสียง ผมยังแทบไม่มีแรงเลย

“หยุด..ไม่..ไม่เอา...” เสียงผมเบาหวิวจนแทบไม่ได้ยิน

ผมไม่เคยเชื่อในเรื่องของพระเจ้ามาก่อน ให้ตายเถอะ ตอนนี้ผมคิดถึงพระเจ้าจับใจ หรือไม่ก็ใครก็ได้ ที่จะช่วยผม แต่นี่คือความจริง ในเวลาแบบนี้ ในที่แบบนี้ โอกาสที่ผมจะรอดในตอนนี้ มีน้อยยิ่งกว่าโอกาสที่คนตายแล้วจะฟื้นขึ้นมาใหม่ได้ซะอีก ซึ่งนั่นหมายถึงแทบจะไม่มีทางเป็นไปได้เลย

เพียงแค่ชั่วพริบตา เสื้อผ้าผมก็ถูกถอดไปกองไว้ที่ปลายเตียง เหลือเพียงเสื้อตัวเดียวที่ติดตัวอยู่ ถอดออกไม่ได้เพราะติดแขนสองข้างที่ถูกมัดด้วยเนคไท ใจหล่นวูบไปอยู่ที่ปลายเท้า เขากำลังจะทำมันจริงๆ!!

“ไม่! ไม่เอา! ปล่อย…อึ่ก...”

ผมพยายามดิ้นหนีอีกรอบ แต่ก็ไม่เป็นผล แขนสองข้างถูกดันขึ้นเหนือหัว ส่วนบนแนบราบไปกับที่นอน สะโพกถูกรั้งขึ้น นิ้วเรียวยาวแทรกกายเข้ามาผ่านช่องทางคับแคบด้านหลัง ตัวผมกระตุกเกร็งและตอดรัดแน่น ทำอะไรไม่ได้นอกจากกัดฟันแน่น

มันกำลังจะเกิดขึ้นอีกแล้วใช่ไหม...

“ฉันไม่ทำให้เจ็บหรอกน่า อย่าเกร็งสิ”

“อึ่ก...อื้ออออออออออออ”

นิ้วที่สองถูกส่งเข้าตามมาโดยที่ยังไม่ทันได้ตั้งตัว ผมหลับตาแน่น ถึงจะร้องขอยังไงเขาก็คงไม่หยุด นิ้วทั้งสองกระแทกกระทั้นเข้ามาไม่หยุด มือทั้งสองข้างที่ถูกมัดกำแน่นจนจิกมือเป็นรอย แต่มันก็ไม่เจ็บเท่าที่กำลังถูกกระทำอยู่ตอนนี้หรอก

แต่แล้วนิ้วทั้งสองก็ถูกดึงออกไป ใจผมเต้นระรัว เพราะคิดว่าพี่เอกคงจะหยุดแล้ว แต่เปล่าเลย มันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก และผมคงคิดอะไรตื้นๆ เขาไม่ได้หยุดกระทำ แต่กลับหยิบบางอย่างขึ้นมา แล้วชโลมมันลงบนช่องทางด้านหลัง ผมกลั้นใจ เหลือบสายตาไปมองสิ่งที่พี่เอกกำลัง ก็เห็นขนร่างสูงกำลังฉีกซองถุงยางออกแล้วสวมเข้ากับของตัวเอง

ผมทำในสิ่งที่ล้มเหลวครั้งที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ นั่นคือการลุกหนี แต่ก็ถูกดึงกลับมาอยู่ในท่าเดิม แต่สะโพกถูกดึงรั้งให้สูงขึ้น และอะไรบางอย่างที่แข็งและร้อนกำลังดุนดันอยู่กับร่องก้นไปมา

“อ๊าาาา...อึ่ก”

ไม่ทันได้ตั้งตัว ท่อนเนื้อร้อนและแข็งก็แทรกกายผ่านเข้ามา ความเจ็บแล่นพล่านไปทั้งตัว ความรู้สึกเหมือนถูกแยกออกเป็นเสี่ยงๆกลับมาอีกครั้ง แท่งเนื้อร้อนถูกดันเข้ามาทีเดียวจนสุด เพราะมีของเหลวบางอย่างทำให้ไม่เจ็บมากเท่าครั้งแรก แต่มันก็ยังเจ็บมากอยู่ดี ผมหลับตาและกัดปากแน่นจนรู้สึกเจ็บ มือก็กำแน่นจนเล็บจิกเข้าไปในเนื้อ มือหนาจับสะโพกผมไว้ และบีบคั้นอย่างมันมือ ส่งเสียงครางในลำคอไปด้วย

“อย่ารัดแน่นนักสิ ”

“อึ่ก.. อื้อ! อื้อ!..”

ไม่มีการปลอบโยน

ไม่มีการเล้าโลมอะไรทั้งสิ้น

เขาจับเอวของผมเอาไว้ แล้วกระแทกกระทั้นกายเข้ามา ช้าๆ แต่เน้น จะขอร้องยังไงเขาก็คงไม่หยุดแน่ๆ ผมเลยได้แต่ก้มหน้ากัดปากแน่น ฟุบหน้าลงกับหมอน ปล่อยน้ำใสไหลคลอที่หางตา เจ็บไปทั้งร่าง เจ็บเหมือนโดนแยกร่าง

จู่ๆพี่เอกก็หยุดชะงักกลางคัน แล้วพลิกร่างผมให้นอนหงาย โดนที่ส่วนนั้นของเขายังคาอยู่ในตัวของผม กลายเป็นตอนนี้ผมนอนหงายให้เขาเล่นกับร่างกายผมแทน ขาทั้งสองข้างถูกจับให้อ้าออก แล้ววางไว้ที่ข้อพับแขนของเขา ก่อนจะสาวกายลงมาอีกครั้ง โดนที่ผมทำได้เพียงกัดฟัน ไม่ส่งเสียงครางน่าสมเพศออกมา

“นี่.. ทำไมไม่ร้องออกมาล่ะ จะกลั้นเสียงไปทำไม”

น้ำเสียงทุ้มต่ำของเขาถามผม โดยที่ยังกระแทกกายเข้ามาไม่หยุด ร่างผมโยกคลอนไปตามแรงถาโถมที่ถูกกระหน่ำเข้ามา ผมได้แต่สะบัดหน้าไปมา กลั้นเสียงสุดชีวิต แค่โดนทำแบบนี้มันก็เสียศักดิ์ศรีมากเกินพอแล้ว

กึก

พี่เอกหยุดชะงักอีกรอบ ผมเลยลืมตาขึ้นมามอง กลายเป็นว่าอีกฝ่ายโน้มหน้าลงมาจูบผมแบบไม่ทันตั้งตัว ลิ้นร้อนสอดเข้าไปในโพรงปาก และเกี่ยวกระหวัดดูดลิ้นเล็กๆอย่างชำนาญ จนผมแทบขาดอากาศหายใจ มือสองข้างที่ถูกมัดและชูขึ้นเหนือหัว ถูกคลายออก

“อ๊ะ! อ๊า...อึ่ก..จ..เจ็บ....อึ่ก...หยุด.. พอ..พอแล้ว...”

พอผมเผลอเขาก็กระเริ่มกระแทกกระทั้นกายอีกรอบ แต่รุนแรงและหนักหน่วงยิ่งกว่าเดิม ทำเอาผมกลั้นเสียงไม่อยู่ จนต้องร้องขอให้เขาหยุด แต่คิดว่าคนอย่างพี่เอกจะยอมหยุดเพราะคำขอร้องแค่นี้หรอ ถ้าขาจะหยุด เขาน่าจะหยุดตั้งนานแล้ว แต่เขากลับทำหน้าพึงพอใจ ที่เห็นผมตกเป็นเบี้ยล่างของเขา

ผมสะอื้นทั้งน้ำตา ปากก็พร่ำร้องขอให้เขาหยุด แต่มันก็ไม่หยุดลงง่ายๆ ได้แต่ภาวนาให้มันจบลงเร็วๆ มือจิกทึ้งบนผ้าปูที่นอนแน่นจนแทบขาด ร่างสูงตรงหน้าก็ยังขยับกายเข้าออกเรื่อยๆ ทั้งเจ็บ ทั้งจุก จนเวลาผ่านไป ความรู้สึกเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นอย่างอื่นยิ่งทำให้ผมเกลียดร่างกายตัวเองมากยิ่งขึ้น เพราะมันกลับตอบรับท่อนเนื้อร้อนที่สอดใส่เข้ามาไม่หยุด

“ปากก็บอกว่าไม่ บอกให้หยุด แต่เหมือนร่างกายนายจะไม่ฟังเลยนะ”

ถ้อยคำที่ดูถูกเหยียดหยามยิ่งทำให้ผมรู้สึกว่า ตัวเองไม่ต่างของสิ่งของไร้ค่าที่กำลังโดนดูถูกอยู่เลย เป็นเหมือนของเล่นของเขา ที่เขาจะทำอะไรก็ได้ และผมก็ไม่มีแรงจะไปสู้เขาแล้ว ทำได้แต่คราง

ชาติที่แล้วผมทำบาปอะไรไว้หรือยังไง...

หรือตอนยังเด็ก ผมไปทำร้ายใครเขาหรือเปล่า ก็ไม่...

...แต่ทำไมเรื่องร้ายๆมักเกิดขึ้นกับผมเสมอ

ร่างผมโยกคลอนอย่างแรงราวกับจะหักลงทุกเมื่อ เสียงครางน่าอายและสุดแสนน่าสมเพศนี้ดังไปทั้งห้อง ทั้งๆที่พยายามกลั้นแทบตายแต่ก็ไร้ความหมาย ผมถูกกระทำแบบนี้อยู่นาน จนเขาเสร็จแล้วปล่อยออกมาจนเต็มถุงยาง แต่แทนที่เขาจะหยุด กลับฉีกถุงยางซองใหม่ขึ้นมาแล้วเริ่มบทเซ็กส์ที่ไม่เต็มใจจากผมใหม่อีกครั้ง ซ้ำแล้ว ซ้ำเล่า

สิ่งที่ผมทำได้ในตอนนี้คือ นอนอยู่เฉยๆให้เขาเล่นกับร่างกายผมตามใจชอบ ถึงแม้ถุงยางจะหมดไปแล้ว เขาก็ยังไม่หยุด หน้าอกเต็มไปด้วยรอยแดงจากการกัดและขบเม้ม มันไม่ได้มีความรู้สึกดีเลยสักนิด มีเพียงแต่ความเจ็บให้ผมได้รู้สึก เขาทั้งสองข้างถูกจับอ้าแล้วสอดใส่ไม่หยุด เหมือนภาพครั้งที่แล้วกำลังเล่นซ้อนทับกับภาพปัจจุบันเลย

ผมพยายามข้อร้อง อ้อนวอนให้เขาพอ ให้เขาหยุด แต่เขาก็ไม่หยุด น้ำสีขาวขุ่นที่ถูกปลดปล่อยออกมาโดยปราศจากถุงยาง อาบเลอะทั่วโคนขาด้านในและช่องทางสีสดจนฉ่ำเยิ้ม 

กลับไปอ่าน + คอมเม้นต่อได้ที่ >> http://writer.dek-d.com/noosom503/writer/viewlongc.php?id=1411172&chapter=6