CHAPTER 27 :: ALL NIGHT LONG (NC Part II)
ผมหัวเราะเบาๆในลำคอ แขนสองข้างกอดรัดร่างบางจนมิดอกแล้วห้อมแก้มแดงระเรื่อฟอดใหญ่
ที่นอนก็ยับหมดแล้ว แต่แค่นี้เหมือนมันยังไม่พอ
ปรายตาเหลือบไปเห็นวิวข้างนอกจากริมระเบียงที่ถูกม่านบังเอาไว้ครึ่งหนึ่งก็เกิดความคิดลามกๆ
เข้าให้
“งั้นเปลี่ยนที่กัน”
“ห้ะ?!..อ๊ะ”
ผมลุกขึ้นแล้วคว้าข้อมือเล็กจะพาไปที่ระเบียง
แต่เป็นเพราะลุกเร็วไปทำให้อีกฝ่ายตั้งตัวไม่ทัน ไถลพรืดลงไปกองแหมะกับพื้นพร้อมกับผ้าห่ม
จนผมต้องยื่นมือเข้าไปช่วยประคองให้คนตัวบางค่อยๆลุกขึ้น
แต่นิวกลับก้มหน้างุดไม่เงยหน้ามองผม
อีกทั้งยังคว้าผ้าห่มมาคลุมตัวไว้ เห็นแต่ใบหูแดงๆ ก็พอจะเดาได้ลางๆ
ก็จริงที่ตอนนี้เราเปลือยกันอยู่ทั้งคู่ เห็นกันทุกซอกทุกมุมแล้วแท้ๆ
ทำไมเพิ่งมาอายเอาตอนนี้ ทีเมื่อกี้ยังเป็นฝ่ายควบอยู่ข้างบนแท้ๆ
เมื่อประคองอีกฝ่ายให้ลุกขึ้นได้ก็ค่อยๆ พาเดินมาที่กระจกริมระเบียง
ร่างบางค่อยๆก้าวอย่างช้าๆ ผ้าม่านถูกดึงออกไปด้านข้าง
เผยให้เห็นวิวกลางคืนอย่างชัดเจน
“กลางคืนก็มืดไม่ต่างจากท้องฟ้าในกรุงเทพเท่าไหร่เลย” ผมว่า
“..แต่ผมว่าต่างนะ” ฝ่ามือบางทาบลงบนกระจกเย็นเชียบ ดวงตาใสฉ่ำปรือด้วยทั้งฤทธิ์แอลกอฮอล์และอารมณ์ร่วม
พ่นลมหายใจลงไปบนกระจกจนไอน้ำเกาะจางๆ การกระทำทั้งหมดตกอยู่ในสายตาผมทั้งหมด
“ยังไง หื้ม” จมูกโด่งไล้ซุกซอกคอขาว
แขนสองข้างโอบรัดอีกคนไว้ในอ้อมอก
“ไม่รู้สิ คงเป็น..ฮื่อ...ความรู้สึกมั้ง” มือสองข้างซุกซนลูบไล้ไปทั่วกายขาว
อีกทั้งยังจูบซับไหล่มนไล้ไปยังต้นคอขาวๆอย่างหลงใหล แต่สองหูยังคงเงี่ยฟังสิ่งที่อีกคนบอก
“ผมเคยนั่งมองท้องฟ้าตอนกลางคืนนะ.. มันทั้งหนาว ทั้งเหงา ให้ความรู้สึกเหมือนอยู่คนเดียวมากกว่า..เหมือนความสุขถูกกลืนหายไปกับความมืดจนน่ากลัว...”
“แล้วที่นี่ล่ะ...แตกต่างกันตรงไหน”
“ต่างสิ” ใบหน้าหวานเงยหน้าขึ้นมามองนิดหน่อยก่อนจะหันไปยิ้มบางๆ
“ก็ตอนนี้ไม่ได้อยู่คนเดียว”
คำตอบที่ได้รับพอจะทำให้เข้าใจอะไรหลายๆ อย่าง
สองแขนโอบรัดร่างเล็กไว้ในอ้อมกอดแน่นกว่าเดิม ราวกับกลัวว่าคนในอ้อมอกจะหายไปเมื่อใดก็ตามที่เผลอเข้า
“อ๊ะ! อื้ออ พี่เอก...อีกแล้วหรอ”
ส่วนกลางกายที่ดุนดันไปโดนด้านหลังเข้า อยากกอดอีก
อยากกอดไว้ไม่ปล่อย อยากกอดมากจนห้ามใจไม่อยู่ เผลอตื่นตัวขึ้นมาอีกครั้งจนได้
“อะ...ฮื่ออ..อึก..”
ฝ่ามือหนาเลื่อนไปกอบกุมส่วนกลางกายร่างบาง
ลูบไล้มันขึ้นมาอีกครั้ง ขาเรียวทั้งสองข้างหนีบเข้าหากันทันที
ถูกปรนเปรอทั้งด้านหน้าด้านหลังพร้อมๆกัน ไม่รู้สึกอะไรเลยก็ให้มันรู้ไป
ถึงจะยังไม่ได้สอดใส่เข้าไป แต่ขาสองข้างก็สั่นระริกจนแทบยืนไม่ไหวจนต้องช่วยประคองไม่ให้ล้มพับไปกองกับพื้น
ส่วนปลายยอดชุ่มน้ำใสค่อยๆแทรกกายลงในร่องก้นขาวๆ
ถูไถผ่านช่องทางคับแคบที่ผ่านการร่วมรักเมื่อครู่จนเปียกชุ่มไปหมด
แต่ก็ไม่สอดกายเข้าไปสักที ได้แต่ถูไถอยู่รอบๆจนคนโดนแกล้งทนไม่ไหว
บดเบียดกายเข้าหาอย่างลามกแทน วันนี้นิวทำให้ผมประหลาดใจหลายเรื่องแล้วนะเนี่ย
“อยากให้พี่ใส่เข้าไปไหม”
ใบหน้าหวานพยักหน้า
แต่เหมือนนึกขึ้นได้ว่ากำลังขออะไรน่าอายก็ส่ายหน้าระรัวเรียกรอยยิ้มมุมปากให้ยกขึ้นได้
เห็นแล้วมันอยากแกล้งต่อ เลยขยับมือที่กอบกุมส่วนกลางกายอีกฝ่ายให้เร็วขึ้น
“อ๊ะ!..อ๊า...อะ..อึ่ก...อื้อ...มันจะ...ฮึก...”
“ตกลงอยากให้พี่ใส่เข้าไปไหม”
เสียงทุมกระซิบถามข้างหูคนปากไม่ตรงกับใจอีกครั้ง คราวนี้ยอมพยักหน้าอย่างว่าง่าย
“ใส่...อื้อ...ใส่เข้ามา...ของพี่..อ๊า!!”
ถึงไม่ต้องขอก็พร้อมที่จะให้อยู่แล้วล่ะ แต่เพราะนิวเป็นคนที่ไม่เคยเรียกร้องอะไรเลยเลยอยากให้อีกฝ่ายร้องขอดูบ้าง
ถึงจะเป็นเรื่องน่าอายอย่างการขอให้ผมสอดกายเข้าไปทั้งๆที่ตัวเองก็แทบจะยืนไม่ไหวแล้วแท้ๆ
มือทั้งสองข้างทาบกระจก พยุงไว้เป็นที่ยึดเหนี่ยวเพื่อไม่ให้ตัวเองล้มลงไปจนข้อนิ้วห้อขาว
ผ้าห่มผืนขาวที่คลุมกายไว้กองไปอยู่ที่พื้นแล้ว นิ้วยาวรูดรั้งแก่นกายเล็กให้เร็วขึ้น
พร้อมกับหยัดสะโพกสวนกายเข้าไปในช่องทางสีสดจนสุดช้าๆ เน้นๆอย่างหนักหน่วง
ช่องทางเล็กยังคงดูดกลืนตัวตนของผมไว้แน่น เมื่ออารมณ์ถูกปลุกปั่นขึ้นมาอีกครั้ง
ผมกัดฟันแน่นเมื่อช่องทางคับแคบตอดรัดแน่น
และเริ่มสาวกายเข้าออกเร็วขึ้น
อัดความใหญ่อย่างหนักหน่วงจนร่างบางโยกคลอนไปตามแรงกระแทก
“อื้อออ..อ่า..ฮึก...พี่เอก...พี่เอก...อ๊ะ...”
ริมฝีปากตะโบมจูบไปทั่วซอกคอขาวและหลังหู
ก่อนจะดึงสะโพกบางเข้าหาตัวแล้วถอนแก่นกายจนเกือบสุดแล้วกระแทกเข้าไปอย่างแรงจนเสียงหวานครางฮื่อ
ปลดปล่อยน้ำสีขาวออกมาจนเต็มฝ่ามือใหญ่
“ออกมาเยอะจังนะ...”
ผมว่าแล้วกอดร่างบางไว้
ดวงตากลมคลอกไปด้วยน้ำใสปลายหางตาเรียกความน่าทะนุถนอมเป็นอย่างมาก
แต่ก็น่าแกล้งในคราวเดียวกัน อยากให้นิวเป็นของผมคนเดียว ไม่อยากให้ใครได้เห็นใบหน้าของเขาในแบบที่ผมเห็นเลย
ทำไมต้องน่ารักขนาดนี้ด้วย
กระจกสีดำสะท้อนภาพการกระทำของเราทั้งสองในท่วงท่าน่าอาย
โดยที่ร่างบางยังโดนสอดใส่ไม่หยุดจนขาสองข้างสั่นระริก
ยิ่งมองส่วนกลางกายที่ผลุบเข้าผลุบออกในช่องทางเล็กๆสีระเรื่อยิ่งทำให้อัดกระแทกกายถี่รัวยิ่งกว่าเดิม
ก่อนจะปลดปล่อยน้ำรักเข้าไปในช่องทางเล็กๆนั่นจนไหลเยิ้มลงมาตามซอกขาขาว
จนหยดลงบนพื้นกระเบื้องมันวาว
เสียงหอบหายใจถี่และใบหน้าแดงก่ำของคนในอ้อมอกสั่นระรัว
ยามเมื่อถอนแก่นกายออกต้องรีบใช้สองแขนประคองเอาไว้ ไม่งั้นคงร่วงลงไปนั่งกองกับพื้นแน่ๆ
ไม่รู้จะสงสารหรือจะพึงพอใจกับสภาพของอีกฝ่ายที่ตอนนี้บนแผ่นอกบาง
ซอกคอ ไล่มาจรดไหล่ขาวที่เต็มไปด้วยรอยจูบแดงๆเต็มไปหมด
ผมอุ้มร่างคนตัวบางไว้แนบอกก่อนจะพาไปต่อที่เตียง
ก่อนจะเริ่มใหม่อีกครั้ง และอีกครั้ง จนผมก็จำไม่ได้ว่าเราหยุดทำกันไปเมื่อไหร่
รู้แค่ตอนนี้ทุกสิ่งทุกอย่างมันเติมเต็มจนเอ่อล้นไปหมด
กลับไปอ่าน + คอมเม้นต่อได้ที่ >>https://writer.dek-d.com/noosom503/story/viewlongc.php?id=1411172&chapter=29
