Chapter 14 :: NOBODY KNOWS (NC)
ในหัวผมตอนนี้ขาวโพลนไปหมด ผมยอมให้เขาจูบ ไม่สิ
ผมเป็นคนเรียกร้องเองล่ะ เรียกร้องเพียงเพราะเหตุผลงี่เง่า
มันเหมือนมีเสียงดังขึ้นมาในหัว
กระซิบอยู่ข้างๆหู ว่า ‘ลองไม่ต้องเป็นตัวเองดูสิ ทำอะไรก็ได้ที่อยากทำ
อะไรจะเกิดก็ให้มันเกิด ไม่มีใครมาบังคับตัวเราได้หรอก ลืมเรื่องความรับผิดชอบทั้งหมดนั่นไปซะ’
มันเลยทำให้ผมกล่าวคำนั้นออกไป คำว่า จูบผมอีกครั้งได้ไหม เป็นเหมือนเรียกร้องจากลึกๆภายในใจ
ผมเหนื่อยเป็น ท้อเป็น
และอยากให้ใครสักคนเข้าใจความรู้สึกนี้
และคนที่ทำให้ผมรู้สึกแบบนั้นได้ก็คือพี่เอก
เขาจูบผม ในขณะที่มือก็ลากขึ้นมาจากช่วงบั้นเอว
หน้าท้อง และล้วงเข้ามาในเสื้อ สัมผัสกับยอดอก จนผมสะดุ้งเฮือก ปลายนิ้วเกลี่ยเบาๆ
แต่ทำเอาเสียววูบไปทั่วบริเวณท้อง เขาเลิกเสื้อยืดย้วย ของผมขึ้นมาก่อนถึงอก ผละจูบออก
ลมหายใจร้อนๆรดรินอยู่ที่ซอกคอแล้วเคลื่อนลงมาจนถึงแผ่นอกบาง
“อึก...อื๊ออ....”
ผมตั้งตัวไม่ทันเมื่อเขาใช้ปลายลิ้นตวัดเลียยอดอกเบาๆ
มันรู้สึก...แปลกๆ
เคยมีอะไรกับเขามาก่อนก็จริง
แต่ก่อนหน้านั้นมันไม่เหมือนกัน ผมแทบไม่ได้จดจำเรื่องราวเหล่านั้นเลย
ครั้งนั้นมันเกิดจากการบังคับ และเต็มไปด้วยความรู้สึกแย่ๆ เลยไม่รู้ว่าโดนสัมผัสแค่ยอดอก
มันทำให้เกิดความรู้สึกแบบนี้ด้วย
“อื๊ออ...อ๊ะ..”
เพื่อกลั้นเสียงน่าอายแบบนี้
เลยต้องงับชายเสื้อเอาไว้เพื่อกลั้นเสียง มือสองข้างเปลี่ยนมาจับเสื้อตัวเองแน่น
จะผลักเขาออกก็ไม่กล้า ฝ่ามือหนาลูบไล้ไปทั่ว ค่อยๆเลื่อนต่ำลงจนถึงขอบกางเกง
และค่อยๆดึงมันลงอย่างหมิ่นเหม่ ในใจผมคิดว่ามันเกินกว่าที่คิดไว้แล้ว
มันไม่ควรเกินเลยไปกว่านี้
รู้ ว่ามันไม่ควร
มันไม่ควรจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ผมควรหยุด ผลักเขาออกไป แล้วให้มันจบแค่นี้ มันควรแค่ที่จูบแท้ๆ
แต่ร่างกายมันไม่ฟังเอาเสียเลย
กางเกงบอลขาสั้นถูกดึงลงต่ำจนสุดข้อขา
ขอบคุณที่ภายในห้องมืดพอที่จะทำให้เขาไม่เห็นสีหน้าและร่างกายผมตอนนี้
ว่ามันน่าอายขนาดไหน
ริมฝีปากร้อนค่อยๆไล้ต่ำลงเรื่อยๆ
ลมหายใจผมเริ่มติดขัด เขาขบเม้นบนหน้าอกผม มันเจ็บนิดหน่อย แต่ก็ไม่เท่าไหร่
ฝ่ามือหนาข้างหนึ่งลูบต่ำลงมาจับต้นขาผม และค่อยๆจับมันแยกออกจากกัน
ร่างกายผมเกร็งไปหมด แทบไม่กล้าแม้แต่ให้ใจ ความคิดในหัวตีกันมั่วไปหมด
พอผมเผลอ เขาก็จับขาผมอ้าออกได้สำเร็จ
และแทรกตัวลงมาอยู่ระหว่างกลาง ทำให้ไม่สามารถหุบขาเข้าหากันได้
ทำได้เพียงแต่หนีบขาเข้ากับสะโพกสอบนั่น
!!!
“อื๊ออ..พ...พี่เอก..อย่า..อื้มมม”
จะบอกว่าอย่าจับแต่เหมือนจะไม่ทัน
พี่เอกคว้าหมับเข้ากับส่วนกลางของร่างกาย ผมเอื้อมจะไปปัดมือออกแต่เขากลับรวบมือสองข้างผมให้กอดคอเขาแทนและประกบจูบลงมา
มือหนาลูบไล้ส่วนนั้น ก่อนเข้าใช้อุ้งมือจับเข้าเต็มมือ แล้วรูดขึ้นลงช้าๆ
แขนสองข้างผมกอดคอเขาแน่น
ความเสียวแล่นปราบไปทั่วร่างกาย จะร้องออกมาก็ถูกอุดปากด้วยจูบอันช่ำชองของเขา โดยที่แก่นกายยังคงถูกฝ่ามือหนาครอบครอง
ด้วยความที่ไม่ค่อยได้ช่วยตัวเองบ่อย เพียงแค่รูดไม่นานนัก
น้ำสีขาวขุ่นก็ถูกปล่อยออกมาจนเลอะหน้าท้องแบนราบนั่น
“แฮ่ก...แฮ่ก..”
ผมหอบหายใจ แค่ปลดปล่อยออกมาแค่นี้
มันเหนื่อยขนาดนี้เลยหรอ
พี่เอกยกแขนสองข้างผมขึ้นแล้วดึงเสื้อผมออก
ก่อนจะหยิบหมอนมารองที่สะโพกให้ ใจผมเต้นระรัวยิ่งกว่ากลองชุด
และรู้ดีว่ามันกำลังจะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้ พี่เอกขยับกายเข้ามาใกล้ยิ่งกว่าเดิม
จนส่วนใหญ่โตที่อยู่ใต้ร่มผ้านั่นดุนดันข้างหลังผม
ถึงจะยอมให้ทำขนาดนี้ แต่ใจหนึ่ง ผมก็ยังคงกลัว
และฝังใจกับเหตุการณ์ก่อนหน้านี้อยู่ ถ้ามัวแต่กลัว มันก็จะก้าวข้ามผ่านอดีตนั่นไม่ได้สักที
จุ๊บ
“ไม่ต้องเกร็งนะ”
“อ๊ะ..อื๊ออ...อึ่ก..”
สัมผัสอุ่นๆแนบลงมาบนหน้าผาก
และยังไม่ทันที่จะได้ตั้งตัว เขาก็ค่อยๆแทรกนิ้วเข้ามาภายในช่องทางคับแคบ
โดยใช้ของเหลวที่ปลดปล่อยไปก่อนหน้านี้เป็นตัวช่วย
แรกๆมันก็เจ็บนิดหน่อย
แต่เมื่อเทียบกับสองครั้งก่อนที่ผ่านมานี่คือ ครั้งนี้ถือว่าเบามา
อีกทั้งพี่เอกยังอ่อนโยนกว่าด้วย ไม่สติหลุดแบบนั้น มันเลยไม่เจ็บสักเท่าไหร่
นิ้วยาวค่อยๆแทรกเข้ามาจนสุดความยาว และค่อยๆขยับช้าๆ ถึงจะไม่อยากยอมรับ
แต่มันก็รู้สึกดี...
ผมหลับตาแน่น ไม่รู้ว่าเขาทำแบบนี้อยู่นานแค่ไหน
แต่ความรู้สึกเจ็บมันค่อยๆหายไป เหลือแต่ความรู้สึกเสียววูบ
จนเผลอครางออกมาตั้งหลายครั้ง ถึงจะพยายามกัดปากกลั้นเสียงแต่มันก็ยังเล็ดลอดออกมาอยู่ดี
ฟุ่บ
จู่ๆเขาก็ชักมือออก ความโล่งเข้ามาแทนที่
ผมเหลือบตาขึ้นมามอง แต่ยังไม่ทันตั้งตัว เขาสองข้างผมก็ถูกยกสูงขึ้น
!!!!!!!
“อ๊าาาา!!..จ...เจ็บ อื้อออ!!!”
มันเจ็บไม่ต่างจากสองครั้งนั้นเลยตอนที่เขาแทรกแก่นกายใหญ่โตเข้ามาในตัว
ผมพยายามดันตัวออกแก็หนีไม่ทัน เขารวบสะโพกผมให้มันแนบชิดจนแก่นกายใหญ่เข้าไปจนสุด
และจูบปิดปากเพื่อกลั้นเสียงร้องของผม จนน้ำใสไหลซึมที่หางตา
ไม่ไหว..ไม่ว่ายังไงก็ไม่ไหว ผมยังกลัวอยู่ดี
ฝ่ามือหนาค่อยๆลูบแผ่นหลังผม
เหมือนกับพยายามปลอบประโลม มือผมจิกลงบนแผ่นหลังเขาแน่น พี่เอกแค่แช่กายไว้
ยังไม่ขยับ
“ไม่เป็นไร ไม่เจ็บนะ.. พี่สัญญา พี่จะทำเบาๆ”
เขาว่าแล้วปล่อยส่วนบนผมแนบไปกับเตียง
แล้วใช้แขนช้อนข้อพับขาทั้งสองข้างผมไว้ ก่อนจะค่อยๆขยับสะโพกช้าๆ
“อ๊ะ..อะ..อ๊ะ..อึ่ก...อ๊า.....อึ่ก...อื้อ...”
ผมเม้มปากแน่น
พยายามกลั้นเสียงครางหลายต่อหลายครั้ ง พี่เอกสาวกายเร็วขึ้น
จนร่างผมเริ่มโยกคลอนไปตามแรง ความเสียวแล่นไปทั่วร่างกาย ได้แต่สะบัดหน้าไปมา ถ้าภายในห้องนี้สว่างอีกนิด
เขาต้องเห็นแน่ๆว่าหน้าผมกำลังแดงก่ำขนาดไหน
!!!!
“อ๊ะ...อ่า...อะ..อะ..อึ่ก...อ๊า!!”
เหมือนแก่นกายใหญ่มันไปโดนจุดเร้าภายในเข้า
เขาขยับกายกระแทกลงมาเน้นๆเมื่อรู้ว่าถ้าโดนตรงไหน
ผมจะหลุดเสียงครางออกมาเหมือนพยายามกลั่นแกล้งกันอยู่ มือผมจิกลงบนที่นอน
เสียงเนื้อกระทบกันดังไปทั่วห้อง
ห้องที่เคยเย็น ตอนนี้ร้อนระอุจนเหงื่อโทรมกาย
ผมหอบหายใจหนักทุกครั้งที่พี่เอกแทรกกายลงมา
เขาโน้มตัวลงมาขบเม้มบนหน้าอกผมจนเป็นรอย
จากรอยตอนแรกที่มีอยู่แล้วก็เยอะยิ่งกว่าเดิม
มันรู้สึกมากเกิน มากเกินไป ผมรับไม่ทันแล้ว...
“อ๊ะ...อ๊า...อา...ฮื่อ...มะ...มัน...อึ่ก...อ๊า”
ยังไม่ทันพูดจบ ผมก็ปลดปล่อยมันออกมาอีกครั้ง
พี่เอกยกขาสองข้างถูกยกขึ้นพาดบ่า แล้วกระแทกกายเข้ามาถี่เร็วจนผมได้แต่ร้องคราง
สะบัดหน้าไปมา กลั้นเสียงไว้ไม่อยู่แล้ว จนในที่สุด
ของเหลวอุ่นก็ทะลักเข้ามาจนเต็มช่องทางด้านหลังผม จนมันไหลออกมาเลอะเต็มโคนขาไปหมด
“แฮ่ก....แฮ่ก...”
เสียงหอบหนักทั้งคู่ จนไม่รู้ว่าเสียงใครกันแน่
ผมจำไม่ได้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้
รู้แค่ว่าเขาค่อยๆถอนแก่นกายออก น้ำสีขุ่นไหลออกมาจนเลอะบนที่นอน
และผมก็หลับไปทั้งอย่างนั้น แต่ก่อนจะหลับ ผมก็บอกตัวเองเอาไว้อย่างหนึ่ง
ไม่มีใครรู้ เรื่องในวันนี้จะต้องไม่มีใครรู้...
...
..
.
กลับไปอ่าน + คอมเม้นต่อได้ที่ >> http://writer.dek-d.com/noosom503/writer/viewlongc.php?id=1411172&chapter=15
